Συχνά παρατηρούμε ότι οι ιώσεις αντί να μειώνονται την άνοιξη, εξακολουθούν να απασχολούν τον πληθυσμό και κυρίως τα παιδιά. Πού οφείλεται αυτό;
Ο χειμώνας, σε ότι αφορά τη νοσηρή του περίοδο ξεκινά από το φθινόπωρο με την έναρξη της σχολικής χρονιάς και κορυφώνεται κατά τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο που είναι και οι ψυχρότεροι από πλευράς θερμοκρασιών περιβάλλοντος.
Οι ιώσεις που απασχολούν είναι κυρίως λοιμώξεις του αναπνευστικού, με μακροβιότερη αυτή της γρίπης. Άλλες ιώσεις που απασχολούν όλο το χρόνο είναι οι γαστρεντερίτιδες, οι οποίες συχνά, κάνουν την εμφάνισή τους αρκετές φόρες κατά τη διάρκεια του χειμώνα κατά επιδημικά κύματα.
Η συχνότητα και ο αριθμός όλων αυτών των ιώσεων στο σύνολό τους είναι τέτοια που τελικά αφήνουν στο τέλος του χειμώνα τα παιδιά αρκετά εξασθενημένα με το ανοσοποιητικό τους ταλαιπωρημένο. Όταν ξεκινά η άνοιξη, η αύξηση της θερμοκρασίας και η μικρότερη ανάγκη για συγχρωτισμό σε κλειστούς χώρους βελτιώνουν λίγο τις συνθήκες που αναπτύσσονται οι ιοί και μειώνουν τη μεταδοτικότητά τους ώστε η νοσηρότητα να υποχωρεί στο τέλος περίπου της άνοιξης.
Είναι με κάποιο τρόπο διαφορετικές οι ανοιξιάτικες ιώσεις ;
Όσο η άνοιξη προχωρεί, έχουμε τη γρίπη σε πορεία υποχώρησης με μειωμένη εμφάνιση περιστατικών. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες, πιο ήπιες ιώσεις του αναπνευστικού.
Προκύπτουν, όμως, την περίοδο αυτή περισσότερες μικροβιακές λοιμώξεις σε σχέση με το χειμώνα, όπως οι πνευμονίες, οι λοιμώξεις από Στρεπτόκοκκο, αλλά και οι εξάρσεις των αναπνευστικών νοσημάτων όπως το Βρογχικό Άσθμα και οι αλλεργίες που οφείλονται στα αλλεργιογόνα ερεθίσματα της άνοιξης.
Και βέβαια, κλασικές πια στη διάρκεια όλου του χρόνου συνεχίζουν να υφίστανται οι διαφόρων τύπων γαστρεντερίτιδες, μαζί με ιογενείς εξανθηματικές λοιμώξεις (τύπου Κοξάκι), λοιμώξεις του κεντρικού νευρικού συστήματος (μηνιγγίτιδες, μηνιγγοεγεφαλίτιδες) που συμπληρώνουν αυτό το δυσάρεστο πάζλ της νοσηρότητας.
Σε κάθε περίπτωση και σε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου και αν βρισκόμαστε, συμπτώματα όπως ο επίμονος πυρετός, οι έμετοι, τα εξανθήματα, η αναπνευστική δυσχέρεια, η έντονη κεφαλαλγία, η κακουχία και η επηρεασμένη γενική κατάσταση, είναι καταστάσεις που πρέπει να μας ανησυχούν και να ζητάμε πάντα την εκτίμηση του Παιδιάτρου μας.
