Σαν σακχαρώδη διαβήτη ορίζουμε τη μεταβολική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία.
Ο διαβήτης τύπου 1 στα παιδιά εμφανίζεται όταν το πάγκρεας δεν μπορεί να παράγει αρκετή ινσουλίνη. Τα παιδιά με αυτή την πάθηση χρειάζονται ενέσεις ινσουλίνης και στενή παρακολούθηση του σακχάρου στο αίμα τους δια βίου, ενώ απαραίτητη είναι και η κατάλληλα προσαρμοσμένη στο πρόβλημα διατροφή.
Ο διαβήτης τύπου 2, αν και λιγότερο συχνός σε πολύ μικρά παιδιά, μπορεί να συμβεί όταν δεν είναι παράγεται αρκετή ινσουλίνη ή η ινσουλίνη που υπάρχει στον οργανισμό δεν λειτουργεί σωστά. Ως αποτέλεσμα, η γλυκόζη συσσωρεύεται στην κυκλοφορία του αίματος.
Πόσοι τύποι διαβήτη υπάρχουν;
Υπάρχουν οι εξής τύποι διαβήτη:
• ο τύπος 1 στον οποίο το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη
• ο τύπος 2 στον οποίο το πάγκρεας παράγει μεν ινσουλίνη, αλλά όχι όση χρειάζεται ο οργανισμός
• ο διαβήτης της εγκυμοσύνης
• ο διαβήτης ως συνέπεια άλλων νοσημάτων (π.χ. παθήσεις παγκρέατος και ορισμένες ενδοκρινοπάθειες) και μετά από λήψη ορισμένων φαρμάκων (π.χ. κορτιζόνη)
Τι συμπτώματα εμφανίζει ο σακχαρώδης διαβήτης;
Τα πιο συχνά συμπτώματα , σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Μελέτης και Εκπαίδευσης για τον Σακχαρώδη Διαβήτη είναι η δίψα, η πολυουρία, και μερικές φορές έντονη πείνα που οδηγεί σε πολυφαγία. Παρά την πολυφαγία δεν υπάρχει πάντα αύξηση του βάρους. Αντίθετα μπορεί να παρατηρηθεί απώλεια του βάρους ιδίως σε νεαρά άτομα. Μερικές φορές εμφανίζεται και θάμπωμα στην όραση, δηλαδή το παιδί ή ο ενήλικας δεν βλέπει καθαρά. Επίσης, μπορεί να παρουσιάζονται ενοχλήσεις και φαγούρα στα γεννητικά όργανα.
Ας σημειωθεί ότι αρκετές φορές, βρίσκεται αυξημένο το σάκχαρο στο αίμα χωρίς να υπάρχουν συμπτώματα του διαβήτη που ήδη αναφέρθηκαν.
Είναι κληρονομικός ο διαβήτης;
Στα περισσότερα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη κληρονομείται μόνο μια προδιάθεση για την πάθηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα άτομα που έχουν κληρονομήσει μια προδιάθεση θα εμφανίσουν οπωσδήποτε διαβήτη. Η πιθανότητα να εμφανίζουν διαβήτη τα παιδιά είναι πολύ μικρή (κάτω του 5%). Αντίθετα στα παιδιά των ατόμων με ΣΔ τύπου 2 υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα για εμφάνιση διαβήτη στην ενήλικη ζωή τους.
Ποια παιδιά θεωρούνται λοιπόν «υψηλού κινδύνου»;
Σύμφωνα με τις συστάσεις της Aμερικανικής Διαβητολογικής Eταιρείας τα παιδιά που θα πρέπει να ελέγχονται ως υψηλού κινδύνου είναι τα υπέρβαρα και όσα έχουν οικογενειακό ιστορικό ΣΔII σε συγγενείς α΄και β΄βαθμού και όσα παρουσιάζουν σημεία αντοχής στην ινσουλίνη ( υπέρταση, σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών).O έλεγχος πρέπει να γίνεται κάθε δύο χρόνια μετά την ηλικία των 10 χρόνων.
Τα παιδιά με καθυστερημένη διάγνωση του διαβήτη τύπου 1 -και, πιο σπάνια, με καθυστερημένη διάγνωση του διαβήτη τύπου 2- μπορεί να εμφανίσουν διαβητική κετοξέωση (DKA). Είναι η κύρια αιτία θνησιμότητας σε παιδιά με διαβήτη τύπου 1.
Αν το σώμα έχει σοβαρή έλλειψη ινσουλίνης, δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τη γλυκόζη για ενέργεια. Ως αποτέλεσμα, το σώμα αρχίζει να διασπά άλλους ιστούς για να πάρει ενέργεια, κάτι που οδηγεί στην παραγωγή δηλητηριωδών χημικών ουσιών που ονομάζονται κετόνες. Η συσσώρευση αυτών των χημικών ουσιών προκαλεί DKA.
