Με ποια συμπτώματα εμφανίζεται η αλλεργική ρινίτιδα, και πώς γίνεται η διάγνωση; Η αιτία και η θεραπεία.
Στην αλλεργική ρινίτιδα, οι αλλεργικές εκδηλώσεις εμφανίζονται στην περιοχή της μύτης και των παραρρινίων κόλπων και χαρακτηρίζονται από μια σειρά συμπτωμάτων που επηρεάζουν την αναπνοή της μύτης. Όπως και οι άλλες μορφές αλλεργιών, συνδέεται και αυτή με την κληρονομικότητα. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος να εμφανίσουν αλλεργική ρινίτιδα τα παιδιά όταν οι γονείς πάσχουν από αλλεργική ρινίτιδα.
Η εποχική αλλεργική ρινίτιδα προκαλείται από τα ‘’αλλεργιογόνα’’, τη γύρη των δέντρων και των χόρτων που υπάρχει στην ατμόσφαιρα κατά την ανθοφορία την άνοιξη.
Ο άρρωστος υποφέρει από ‘’μπουκωμένη μύτη’’ η οποία επηρεάζει συχνά την όσφρηση και τη γεύση, καθώς σπάνια και την ακοή, προκαλώντας την αίσθηση των ‘’βουλωμένων αυτιών’’. Συνυπάρχουν καταρροή της μύτης με μια έκκριση βλέννας (‘’σαν νερό’’), φταρνίσματα, συχνά κυρίως τις πρωινές ώρες και φαγούρα στη μύτη. Άλλα συμπτώματα που συχνά συνδέονται με την αλλεργική ρινίτιδα είναι η οπισθορρινική καταρροή, δηλαδή η αίσθηση ότι κάτι τρέχει πίσω από τη μύτη προς τον φάρυγγα, βήχας που προκαλείται ενδεχομένως από την οπισθορρινική έκκριση και ροχαλητό με αναπνοή από το στόμα λόγω του μπουκώματος της μύτης.
Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι τα παραπάνω συμπτώματα κάποιες φορές συνοδεύονται από κόπωση, ευερεθιστότητα, κεφαλαλγία και πονοκέφαλο.
Για το λόγο αυτό επηρεάζεται σημαντικά η ποιότητα ζωής των ασθενών, δυσκολεύοντας την καθημερινότητά τους. Ο κακός ύπνος έχει επίπτωση στις καθημερινές λειτουργίες και την εργασία των ασθενών.
Η διάγνωση της αλλεργικής ρινίτιδας θα γίνει με βάση το ιστορικό του ασθενή και την ΩΡΛ εξέταση, τη ρινοσκόπηση. Ακόμη εκτελούνται αιματολογικές εξετάσεις ειδικών ανοσοσφαιρινών και δερματικές δοκιμασίες. Με τον τρόπο αυτό επιχειρείται ο εντοπισμός του υπευθύνου αλλεργιογόνου για να επακολουθήσει εξειδικευμένη θεραπεία, δηλαδή η ανοσοθεραπεία.
Στη θεραπεία δίνονται οδηγίες να αποφεύγεται η επαφή με το το υπεύθυνο αλλεργιογόνο, αν αυτό είναι εφικτό. Ακόμη επιχειρείται συμπτωματική θεραπεία, με διάφορα φάρμακα όπως αντισταμινικά από το στόμα ή και ενδορινικά και τα διάφορα ενδορινικά κοριτιζονούχα σπρέι. Ακόμη χορηγούνται αποσυμφορητικά σπρέι που ανακουφίζουν δρώντας κατευθείαν στα αγγεία της μύτης τα οποία συστέλλουν και ελευθερώνουν την αναπνοή. Δεν θα πρέπει όμως να χρησιμοποιούνται για μέρες επειδή προκαλούν τελικά εξάρτηση αλλά και «φαρμακευτική ρινίτιδα» που επιβαρύνει την ήδη υπάρχουσα αλλεργική ρινίτιδα.
Τα παραπάνω φάρμακα αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα αλλά όχι την αιτία της αλλεργικής ρινίτιδας που είναι η υπερευαισθησία του οργανισμού και η υπερβολική του αντίδραση στα αλλεργιογόνα. Αυτό το κάνει η ανοσοθεραπεία, που ουσιαστικά αλλάζει τον τρόπο που ο οργανισμός αντιμετωπίζει το αλλεργιογόνο και απαλλάσσει τον ασθενή από τη χρήση φαρμάκων.
Η αλλεργική ρινίτιδα συχνά συνδέεται και με άλλες ασθένειες πέρα από τις άλλες αλλεργικές νόσους όπως η ιγμορίτιδα, οι ρινικοί πολύποδες και οι συχνές ωτίτιδες. Όταν οι ρινικοί πολύποδες συνυπάρχουν με την αλλεργική ρινίτιδα επιτείνουν τη δυσκολία αναπνοής. Στις περιπτώσεις αυτές συνιστάται η αφαίρεση τους με τη μοντέρνα ενδοσκοπική χειρουργική. Είναι σημαντικό πριν την εγχείρηση να επιχειρείται η συντηρητική αγωγή με την ανάλογη θεραπεία. Καλά αποτελέσματα επιτυγχάνονται σε ορισμένες περιπτώσεις με τις εγχύσεις κατάλληλων φαρμάκων εντός των πολύποδων.
